Rumunia 2017 - RELACJA

[Abo]

Uaktualniłem bo zdjęcia poginęły.

Jako że przejazd odbył się a jakże samochodem 4x4 (Insignia) wobec tego relacja będzie tutaj
Zdjęcia będę wklejał sukcesywnie

Dzień pierwszy...
Wyjeżdżamy rano z Żurkami z Kołbaskowa i planujemy przelot przez Niemcy, Czechy, Słowację, Węgry w kierunku Oradei.
Prawie do Drezna lecimy sobie spokojnie bez zgrzytów, lekkie korki na obwodnicy Berlina. W okolicach Drezna zaczynamy grzać około 5km/h. Oprócz Czech gdzie trzeba kupić naklejkę w pozostałych krajach winietę można kupić elektronicznie przez internet - bez jakichkolwiek kolejek.
Mijamy Pragę i Darkowi zaczyna stukać w silniku. Przyjeżdża laweta i zabiera kampera warsztatu.
Gość odpala silnik - diagnoza na słuch - sworzeń w tłoku. Czyli jazda kampera się na ten czas zakończyła
Darek załatwia lawetę do Polski i zostajemy na biwaku na terenie warsztatu.

Dzień drugi
Rano po śniadanku ustalamy że my jedziemy dalej, a Żurki czekają na lawetę do poniedziałku.
Lecimy do Budapesztu pozwiedzać.











Foty z Budapesztu są tutaj https://www.flickr.com/photos/abo_t/albums/72157686913136216

Po Budapeszcie lecimy dalej autostradą do Oradei. Zajeżdżamy wieczorem i lokujemy się obok miasta na polu namiotowym.
Pola namiotowe w Albanii to luksus. Tutaj ważne że woda z jednego węża prysznicowego leci na 4 kabiny
Na polu namiotowym rodzina niemiecka i zorganizowana wycieczka offroadowa z Polski. Niektórzy dość dziwnie się zachowywali, jakbym im ukradł Rumunię...?

[prezes]

Co masz Zdzisław na myśli ?

[Abo]

A tak zapytałem tylko gdzie jest recepcja. Jak śmiałem.

Dzień trzeci.
Rano wracamy kawałeczek do Oradei, zatankować do pełna i kupić kartę sim lokalną. Karta Vodafone 29 lei 4GB internetu.
Przelot przez miasto zerknąć co się zmieniło i kierunek Padisz.
Miasto bardzo wyładniało, dużo odnowionych miejsc, rzeźby, deptaki. W 2009 jedyne co zobaczyłem to las słupów i ogromna ilość kabli internetowych.

Po drodze ponieważ jest wcześnie postanawiamy zboczyć do Jaskini Niedźwiedziej (Pestera Ursilor).
Jaskinia komercyjna - wstęp płatny jakieś grosze. Wycieczka z przewodnikiem w jedynie słusznym języku, ale z nami idzie mieszanka narodowa Węgrzy, Słowacy, Rumuni, wyglądają na rodzinkę, i tłumaczą sobie wszystko na słowacki.
Bardzo polecam tą jaskinię, jest duża, dużo nacieków, bardzo widokowa. I to mniej ważne ale ładniejsza i tańsza niż inne w których byłem.

[Abo]

Jaskinia Niedźwiedzia. POLECAM

[Abo]

Z Jaskini Niedźwiedziej jedziemy do miejscowości Boga. Jedziemy dopóki koleiny pozwalają i zostawiamy samochód. Wędrujemy w górę rzeczki gdzie spada sobie wodospad Schmidl. Potem jeszcze kilka kilometrów, ładny wąwóz, dziki, z rzeczką.





Wyjście wąwozu w drugą stronę jest bardzo strome i bez ścieżki, wracamy.

Zawijamy się na darmowy camping na Polanie Glavoi (każdy rozbija się gdzie chce), stoi tam 4 czy 5 jadłodajni
Wciągamy kiełbaski z mielonego mięsa - bardzo dobre - oraz lokalne piwko ze źródełka
Jedzenie rumuńskie jest dla mnie jakby słabo doprawione, wolę bałkańskie, dobrze że prawie do wszystkiego dostajemy na talerzyku ostre papryczki. Ktoś to czyta?
Lulu.

[prezes]

No ba !

[piotrekradziszewo]

Dawaj Zdzisław

[Grzeegorz_Berk]

Ja też. Dawaj...

[ishimo]

No pewnie ze czyta. Dawaj więcej!

[darek.z]

Wszyscy czytają

[Abo]

to po poludniu

[Darek...]

to czekamy

[Abo]

Park Narodowy Apuseni, to bardzo malownicze góry krasowe z mnóstwem jaskiń, zapadlisk, wąwozów. Byłem tu już w 2009r Patrolem. Wtedy nie było w okolicy ani grama asfaltu a drogi i brody były wymagające. Teraz drogi są szutrowe, w dużej części do przejazdu osobówką i bardzo nieliczne dojazdówki asfaltowe.

Dzień czwarty.
Wychodzimy rano skoro świt o 10tej, padło na jaskinię Cetatile Ponorului - blisko, duża, widokowa. Można ją przejść bez sprzętu i ma kilka wyjść. Jeden z portali (czyli ta dziura w skale ) tej jaskini jest największy w Europie, ma wysokość aż 70m.
Idziemy szlakiem dookoła wielkiego, głębokiego zapadliska w którym jaskinia się znajduje, szlak idzie przez 4 punkty widokowe (balkony).
Droga wygląda mniej więcej tak:


Momentami dochodzi do 60 stopni od poziomu, choć na zdjęciach nie widać.


Z balkonów są niezłe widoki, na tym zdjęciu, pod samą skałą na dole koczują ludzie, jest ich tam kilku. Po prawej stronie samotnej kępy drzew. Kto zobaczy ma dobre oczy


Bardzo stromą ścieżką schodzimy na sam dół, właśnie tam gdzie koczujący
Widać już dziurkę do której się wybieramy. Z dziurki wieje bardzo zimny wiatr i wyłazi mgła.


Dziurka z bliska to loch Ela w kapturku bo z góry kapie woda.


Za nami pchają się kolejni zdobywcy, jaskinia ma powodzenie.


Widać mniej więcej ogrom wnętrza, idą ludki z latarkami.


Zdobywczyni Mijamy jedno z okien na wysokości kilkudziesięciu metrów więc jest widno.




Dochodzimy do wyjścia, kamień na który świecę latarką ma wysokość ze 3 ludzi.


Stąd właśnie trzeba było wyjść, spod kamienia na poprzednim zdjęciu.


I to jest ta "mała" dziurka na dole - jedno z wyjść jaskini.


Portal 70m w całej okazałości, na dole widać nas w 2009 roku Ciemna dziurka na dole portalu to wejście z poprzedniego zdjęcia, ma wysokość kilku pięter.


Tak wygląda wyjście teraz


A tak wyglądało w 2009 roku, przynajmniej woda była, ale byliśmy miesiąc wcześniej.


Cetatile Ponorului to polsku Twierdza Ponor. Ponor to miejsce krasowe gdzie rzeka wpływa pod ziemię i płynie jaskiniami.

[waldekryba]

Pięknie . Szacun.
Dawaj więcej.

[Abo]

Wieczorek zakończył się miłym ogniskiem w towarzystwie kolegów objeżdżających Rumunię na całkiem zacnych crossach BMW. Pękło trochę palinki, ja jak zwykle na słodko jagodową 60 volt bez popitki

Dzień piąty, na ognisku dowiedziałem się o jaskini Radesei, chyba tłumaczenie ma coś wspólnego ze śmiechem Śmieszna Jaskinia czy coś?? Przez jaskinię przechodzi czerwony szlak.
Jedziemy przez Boga w kierunku Padisz, po drodze odbijamy w lewo drogą polną. Polną dojeżdżamy do miejsca piknikowego.


Najpierw ścieżka jest łatwa, potem bliżej wejścia do jaskini robi się już przyjemna.
Dojście do jaskini to kawałki ścianek pionowych (niewielkie) z łańcuchami, trzeba pokombinować.


Docieramy do wejścia


Powoli tracimy wejście z oczu.


Jaskinia jest dłuższa niż wczorajsza, ma trochę ponad 200m, jest też bardziej wymagająca. Oczywiście chodzi o część dostępną bez sprzętu bo wczorajsza Cetatile Ponorului jest w całości dużo głębsza i zimniejsza, w środku jest około 3 stopni, jest też skomplikowana, ma rozgałęzienia i dużo otworów.



Cetatile Radesei nie ma rozgałęzień, środkiem płynie rzeczka, na niektórych odcinkach na całej szerokości. Idziemy po wczorajszych deszczach, więc i wody jest więcej, trudniej przejść a suchą nogą jest niemożliwe.
Przed nami idzie wycieczka młodych, zdolnych. W zasadzie jedno miejsce wymaga współpracy dwóch osób, bo trudno wejść samemu po śliskim głazie z pionową ścianką. Wycieczka zawraca

Docieramy do wyjścia jaskini




Jeszcze troszkę się trzeba pomęczyć Za jaskinią jest wąwóz.






I już, koniec jaskini, koniec wąwozu... A tu zonk Wyleźć się da tylko ścianką w górę


i taką ścieżką




Jak wracalismy zablokowało nas stado koni. Miały nas całkowicie w dupie i kompletnie nie chciały się ruszyć. Nie żebyśmy się gdzieś spieszyli Po 10 minutach zjawił się jakiś pasterz z bejsbolem i je pogonił


Wracamy, jutro plan iść do wąwozu Galbeny. Całkiem słynny ten wąwóz

[DoRobek]

zgłaszają się nowi czytacze

[Abo]

zgłaszają się nowi czytacze

Miło

Dzień szósty.
Opuszczamy rano polane Glavoi, jedziemy skrótem przez Apuseni (dookoła byłoby duże kilka godzin objazdu) podobno świeżo oddaną drogą jakeśmy się dowiedzieli od kolegów na motorach. Droga jest świetna. Dla Patrola, leciałbym z 60ką Niestety Insignią przy prędkości z 15 km/h muszę się mocno skupiać na wypatrywaniu przeszkód.

Ważniejszym punktem dla nas w tym Parku był wąwóz rzeki Galbeny czyli Cheile Galbenei, tym "skrótem" przejeżdżamy obok.
Mapy Google są guzik warte ale to jest tutaj
Wąwóz jest malowniczy, zaczyna się mniej więcej tak






Czasami jest możliwość przejścia po łańcuchach, ale my nie boimy się iść nurtem. Jak się uważa można przejść wodą do pół łydki.



Wąwóz wygląda jak wielkie gruzowisko, co chwilę trzeba przechodzić z jednego brzegu na drugi.







Wodospad Galbeny

[Abo]

Trza się wdrapać nad wodospad i lecim dalej




Po drodze jaskinka, eksploracja pożądana



Ścieżka momentami dochodzi do pionu.






Towarzyszy nam Galbena wodospadami










Wąwóz zdobyty, dotarlim(śmy) do źródełka


Czas wracać, oczywiście z przystankami na foto

[waldekryba]

Świetna relacja.
Czekam na więcej.

[Benes]

snuj opowieści